(திருஅருட்பா - திருவடிப் புகழ்ச்சியின் சிறப்பும் பெருமையும் - கட்டுரை : கடலூர் - தி.மா. இராமலிங்கம்)

உயிர்களுக்கெல்லாம் உறவானவர்களே, வணக்கம்!

இவ்வுலகில் வாழும் நாம் ஒருவரை ஒருவர் புகழ்ந்து, தங்களுடைய காரியங்களை வெற்றிகரமாக முடித்துக்கொள்கிறோம் என்பது உண்மை. புகழ்ச்சிக்கு அடிமையாகாத மனிதர்கள் இல்லை எனலாம். உண்மையில் புகழுபவனுக்கு அப்புகழை ஏற்பவன் அடிமையாகிவிடுவான். அதனால் தான் புகழுபவனின் காரியங்கள் வெற்றியடைகின்றன.

புலவர்கள் மன்னர்களை புகழ்ந்துப் பாடியதும், அமைச்சர்கள் யாவரும் முதலமைச்சரை புகழ்வதும், முதலமைச்சர்கள் பிரதம அமைச்சரை புகழ்வதும் எதற்காக என்றால் காரிய சித்தியடைவதற்காகவே ஆகும்.

திருவள்ளுவரைக்கூட இந்த புகழ் விட்டு வைக்கவில்லை. அவர் இயற்றிய குறளை படியுங்கள்...

"தோன்றின் புகழோடு தோன்றுக அஃதிலார்
தோன்றலின் தோன்றாமை நன்று."

இக்குறளுக்கு இதுவரை யாரும் சரியான விளக்கத்தைக் கொடுக்கவில்லை என்றே கருதுகிறேன். எனக்கும் இதுவரை புரியவில்லை,

எழுதின் புரிதலோடு எழுதுக அஃதிலார்
எழுதலின் எழுதாமை நன்று.

இந்தக் குறளை பொறுத்தமட்டில், இதுதான் திருவள்ளுவருக்கு என்னுடைய புகழுரையாகும். இறைவனும் இந்தப் புகழுக்கு அடிமையானவனே என்றால் அது பொய்யன்று. திருவள்ளுவர் இங்கே இதற்காக ஒரு சரியானக் குறளை கொடுத்திருக்கிறார்...

"இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்
பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு"

உயிர்கட்கு இருவினைத் தொடர்பு உண்டென்றும், அது நீங்குதற்கு அவன் திருவடியைப் புகழ்வதாகிய வினையே வேண்டுவது என்றும் திருவள்ளுவர் உரைக்கின்றார்.

மேலும் இதற்குச் சாட்சியாக பல்லாயிரங்கணக்கான தமிழ் இலக்கிய / ஆன்மீக நூல்களை கூறலாம். அந்த வகையில் நமது வள்ளலார் தம் இறைவனை புகழ்ந்துப் பாடியதே இந்த திருவடிப் புகழ்ச்சியாகும்.